Дӯстони азиз!
Меҳмонони гиромӣ ва ҳозирини арҷманд!
Миллати тамаддунсози мо дар тӯли таърихи чандинҳазорсолаи худ фарҳанги ғаниву рангини маънавию моддӣ, афкори камназири фалсафӣ, адабиёти оламшумул, санъати нодири шаҳрсозӣ ва ҳунармандиву меъмориро ба вуҷуд оварда, ба ганҷинаи тамаддуни башар саҳми басо арзишманд гузоштааст.
Мо аз таърихи пурифтихори халқамон хуб медонем, ки амалҳои созандаву бунёдкорона ва

Зимни музокироти расмӣ бо иштироки ҳайатҳои васеи ду ҷониб муҳокимаи масоили ҳамкории Тоҷикистону Озарбойҷон дар соҳаҳои сиёсат, мудофиа, амнияти минтақавӣ, иқтисоду тиҷорат ва сармоягузорӣ ва ҳамчунин густариши робитаҳои илмию фарҳангӣ идома ёфт.
Ҳарду ҷониб дастовардҳои назаррасро дар соҳаи иқтисод ва тиҷорат таъкид намуда, ҳамзамон фаъолияти бештари Комиссияи байниҳукуматӣ оид ба ҳамкории тиҷоратию иқтисодиро зарур

Муҳтарам намояндагони васоити ахбори омма,
Имрӯз мо бо Президенти муҳтарами Ҷумҳурии Озарбойҷон Илҳом Ҳайдарович Алиев дар ҳошияи сафари расмиатон ба кишвари мо мулоқоти пурмазмуну судманд анҷом додем.
Мо дар ҷараёни ин мулоқот доираи васеи масоили дуҷонибаи дорои хусусиятҳои минтақавию байналмилалиро мавриди муҳокима қарор додем.
Ман қаноатмандиамонро аз вазъи ҳозираи

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Президенти Ҷумҳурии Озарбойҷон (минбаъд «Тарафҳо»),
бо дарназардошти рағбати тарафайн ба таҳкиму тақвияти минбаъдаи муносибатҳои дӯстонаи анъанавӣ байни Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Озарбойҷон бар асоси эътимод ва дастгирии мутақобила,
Аҳднома дар бораи дӯстӣ ва ҳамкорӣ байни Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Озарбойҷон аз 15 марти соли 2007-ро ҳамчун пояи муҳими