Тағйиру иловаҳо ба рушди минбаъдаи равандҳои демократикунонии ҳаёти ҷомеа, ҳуқуқу озодиҳои инсон ва кафолати риояю ҳифзи онҳо мусоидат менамоянд. Қобили зикр аст, ки Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҷониби коршиносони байналмилалӣ ҳамчун яке аз конститутсияҳои беҳтарин эътироф гардидааст. Ин пеш аз ҳама ишора ба он меъёрҳои Конститутсия мебошад, ки

Рушди устувору босуботи ҷомеа, бахусус ҷомеаи муосири Тоҷикистон тақозо менамояд, ки меъёрҳои Конститутсия пайваста такмил дода шаванд. Такмили меъёрҳои Конститутсия дар навбати худ талаб менамояд, ки қонунгузории амалкунанда низ такмил ёбад. Ин тағйиротҳои Конститутсия барои рушди бемайлони соҳаҳои сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии ҷомеа мусоидат мекунад.
Ба ҳамагон маълум аст, ки мақсади асосии мо таъмини рушди устувору муттасили ҷомеа ва

Наврӯз беш аз шаш ҳазор сол таърих дошта, бо ойину расму рамзҳои нави башардўстона ба рӯзҳои мо расидааст. Эҳёи навини Наврўз вобаста аст ба истиқлолият, ки ин аз талошу ҳадафҳои Президент Эмомалӣ Раҳмон буда, он фазилатҳои зиёде дорад, ки метавон солҳои сол дар бораи он нақлҳо карда китобҳо нависанд ва аз сулҳу ваҳдати миллӣ тараннум кунанд.
Наврўз аз дин қадим аст, хайрхоҳу некхоҳ, пайку паёми шукуфоӣ, тозагӣ, бахшидани гуноҳҳо, душманро бо душман дўст кардан ва